Can Demir & Frem - Bölündüm Parçalara

Fotoğrafta gülümsedim hayatta hep öldüm
Hayatta yapmaz dedim yapmazlar dediğim ne varsa gördüm
Ben dışında herkesi gördün; iki gözüm bir bana kördün
Yapayalnız ve küçücük bir çocuktum daha
Bıraktılar bir başıma kaldım büyümek zorunda
Yetemedim bir başıma; bölündüm parçalara

Odam karanlık içimde bir ışık var hâla
İçim karardı kafamda düşünceler tonla
Tonla sırtladığım bu yük beni eğreltti zamanla
Dertten başka bir şey kalmadı kafamda

Elimde bir resmim var öylece bakakaldım
Ne yazık şu genç yaşımda yıllanmış ihtiyarım
Mutlu gibi görünsem de mâna dolu göz altlarım
Küle dönmüş çok kare var; ama bunu yakamadım

Fotoğrafta gülümsedim hayatta hep öldüm
Hayatta yapmaz dedim yapmazlar dediğim ne varsa gördüm
Ben dışında herkesi gördün; iki gözüm bir bana kördün
Yapayalnız ve küçücük bir çocuktum daha
Bıraktılar bir başıma kaldım büyümek zorunda
Yetemedim bir başıma; bölündüm parçalara