Mürsel Gür - Aşkım Aşkım

Gül dikensiz olmaz, İnsan sevgisiz
Beni boynu bükük, koyan utansın
Canını verirsin , çıkar hayırsız
Beni boynu bükük, koyan utansın
Canını verirsin , çıkar hayırsız
Beni boynu bükük, koyan utansın

Usandım bu candan, hem de canandan
Usandım bu aşktan, Usandım yardan
Ne dosttan güldüm, ne Zalim yardan
Beni boynu bükük, koyan utansın

Gönlüme başka bir, sevda düşmedi
Aklımdan fikrimden, bir an gitmedi
Bedenim tükendi , Aşkım bitmedi
Beni boynu bükük, koyan utansın

Usandım bu candan, hem de canandan
Usandım bu aşktan, Usandım yardan
Ne dosttan güldüm, ne Zalim yardan
Beni boynu bükük, koyan utansın

Gönlüme başka bir, sevda düşmedi
Aklımdan fikrimden, bir an gitmedi
Bedenim tükendi , Aşkım bitmedi
Beni boynu bükük, koyan utansın

Şiir
Sen bir yakamoz gibi gönül deryama düştün
Parladın ışık saçtın sonrada kayboldun gittin
Sen gittin bende bittim
Dönmeyeceksin Biliyorum

Gönlün Başka gönüllere çoktan
Demir atmış
O zaman git,
kim dokundu ise sana, ona git

Nerde unuttuysan beni orda kal
Nerde unuttuysan beni orda kal
Aşkım Aşkım, Aşkım Aşkım Sende buldum
Aşkı Aşkım Sende buldum Aşkı Aşkım