Ummon - Ko’zlaringda

Кўзларингда тўла ёлғон,
Лекин бу кўз кўрмас ёлғон.
Менку сени жондан севдим,
Кўра олмай сезиб севдим.

Лекин кеч афсусларга,
Сен аталдинг ўзгаларга.
Сенку бахтинг топиб кетдинг,
Мани бахтим эса сен эдинг.
Сўнгги сўзим жоним, тўхта,
Ёлвораман ёлғиз этма.
Сендан ортиқ кимим ҳам бор?
Сенки борсан, кўз нурим бор.
Қолдим зор йўлларингда,
Жон кўринмас қоронғуликда.
Қолдим зор йўлларингда,
Жон кўринмас қоронғуликда.
Кўзларимни нури эдинг,
Ёлғизим, ягонам эдинг,
Оқибатда армоним бўлдинг
Ёлғизим, ягонам эдинг,
Оқибатда армоним бўлдинг
Киприкларим ёшим эгар,
Мени севган ўзгани севар.
Ахир ундан камим борде,
Бир кам дунё борим борде.
Лекин кеч афсусларга,
Сен аталдинг ўзгаларга.
Сенку бахтинг топиб кетдинг,
Мани бахтим эса сен эдинг.
Цанга бўлган меҳрим дунёларга кўринар,
Цанга бўлган севгим ёлвориб ўтинар.
Наҳотки мен ожизни ташлаб кетасан ёлғиз?
Сандан ортиқ кимим бор, лек саволим жавобсиз.
Сандан эшитган сўнгги сўзим бўлди «кетаман»,
Қалбимни эгаллаб олди ғам,
Ортингдан зўрға ташлаб борардим қадам,
Ҳар бир қадамда ёлвориб сўрардим:
«Тўхтагин, ёрим».
Лек югуриб, интилганим сенга фарқи йўқ,
Зулматга интилдим, гўё йўлимда ҳеч нарса йўқ.
Ахир билардингку сансиз яшолмаслигим,
Минг азоб кўриб, бир дунё кўра олмаслигим.
Мана энди йўқман, нега ёш тўкасан?
Мандан воз кечгансан, лек нечун ачинасан?
Ахир, ҳозиргина ҳеч бир сўзимга қилмаётудингку парво,
Нега йиғлаб ўтирибсан, айт менга, бевафо?
Кўзларимни нури эдинг,
Ёлғизим, ягонам эдинг,
Оқибатда армоним бўлдинг
Кўзларимни нури эдинг,
Ёлғизим, ягонам эдинг,
Оқибатда армоним бўлдинг.